Ownership Economy – Μια οικονομία που ανήκει σε όλους
https://ownershipeconomy.net/
“Για να έχεις ιδιοκτησία για όλους σε μια σύγχρονη οικονομία, αυτό συνεπάγεται απαραίτητα τον συνεργατισμό. Πολλές ομάδες ανθρώπων έχουν αναπτύξει συνεταιριστικές επιχειρήσεις. Όποτε έχει εμφανιστεί ο συνεργατισμός, ακολουθεί το ίδιο μοτίβο.”
Το πρόβλημα με τον καπιταλισμό όπως συζητήθηκε, είναι ο διαχωρισμός της εργασίας και του κεφαλαίου, μια κατάσταση που επιδεινώθηκε από την εκβιομηχάνιση και την αστικοποίηση, επομένως, η λύση είναι η επανένωση της εργασίας με το κεφάλαιο ώστε να δημιουργήσει ένα σύστημα στο οποίο όλοι κατέχουν τα μέσα της υποστήριξής τους, αλλά ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για να το επιτύχουμε αυτό;
Πριν από τη βιομηχανοποίηση, η επέκταση της ιδιοκτησίας ήταν απλώς θέμα κατάκτησης της γης, με την οποία οι άνθρωποι θα μπορούσαν να συνεχίσουν έναν ατομικιστικό τρόπο λειτουργίας, με κάθε οικογένεια να διαχειρίζεται το δικό της αγρόκτημα.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες στα δυτικά σύνορα με τις πράξεις απόκτησης σπιτιού, επέτρεψαν να πραγματοποιηθεί αυτή η επέκταση της ιδιοκτησίας, αλλά σήμερα η δύναμη της σύγχρονης οικονομίας μας προέρχεται από τις βιομηχανίες υψηλής έντασης κεφαλαίων, τα οποία διαχειρίζονται οργανισμοί που έχουν ευρεία κυριότητα περιουσιακών στοιχείων.
Σε μια σύγχρονη οικονομία αυτό σημαίνει ότι ο συνεργατισμός μπορεί να είναι μια δύσκολη υπόθεση, αλλά από τότε που ξεκίνησε η εκβιομηχάνιση, υπήρξαν πολλές ομάδες ατόμων που δημιούργησαν μια συνεταιριστική επιχείρηση, επιχειρήσεις που ανήκουν, διαχειρίζονται και κεφαλαιοποιούται από τους ανθρώπους που εργάζονται σε αυτή.
Αυτές οι επιχειρήσεις τείνουν να προκύψουν φυσικά κάτω από ορισμένες συνθήκες, όπως κάποια από τα πρώιμα εργατικά συνδικάτα με συνεργατική μορφή. Επίσης, ήταν οι αφροαμερικανοί αυτοί που συμμετείχαν στην δημιουργία μιας ποικιλίας συνεταιριστικών επιχειρήσεων.
Αυτή η δραστηριότητα γινόταν συχνά κρυφά, όπως από Μορμόνους, που εγκαταστάθηκαν στις ερήμους της Γιούτα για να ξεφύγουν από τις διώξεις.
Ανάπτυξαν πάνω από εκατόν πενήντα συνεταιρισμούς. Στη δεκαετία του 1870 ο Brigham Young έδωσε οδηγίες στους ανθρώπους του να επισημοποιήσουν και να επεκτείνουν αυτήν την προσπάθεια, η οποία οδήγησε σε ένα δίκτυο συνεταιρισμών που ονομαζόταν Ενωμένοι Κανόνες.
Μπορούμε επίσης να κοιτάξουμε στις Ναυτικές Επαρχίες του Καναδά, άνθρωποι που είχαν υποφέρει κάτω από δύσκολες οικονομικές συνθήκες, πραγματοποίησαν συναντήσεις μελέτης ομάδων και οργάνωσαν συνεταιρισμούς που συνέβαλλαν στην σταθεροποίηση της οικονομίας της περιοχής.
Ένα ακόμη παράδειγμα είναι η περιοχή της Αιμίλια-Ρομάνια στην Ιταλία.
Τόπος χιλιάδων συνεταιρισμών, ως επιχειρήσεις που απασχολούν το 10% του πληθυσμού και δημιουργούν το 30% του ΑΕΠ της περιοχής. Το πιο συχνά αναφερόμενο παράδειγμα είναι η συνεταιριστική επιχείρηση του Mondragon που ιδρύθηκε στην περιοχή των Βάσκων της Ισπανίας, κατά την περίοδο μετά από τον ισπανικό εμφύλιο πόλεμο.
Σήμερα αυτό το δίκτυο συνεταιρισμών, απασχολεί χιλιάδες άτομα και δημιουργεί δισεκατομμύρια έσοδα.
Σκεφτείτε αυτά τα παραδείγματα από διαφορετικές περιόδους κουλτούρας και γεωγραφίες.
Μπορούμε να εντοπίσουμε κάποια κοινά χαρακτηριστικά στους ανθρώπους, σε κάθε περίπτωση είχαν βιώσει κοινά βάσανα. Βάσανα που προήλθαν από την δίωξη, την καταπίεση, την φτώχεια ή τον πόλεμο και δεν περίμεναν μια πολιτική λύση, ήξεραν ότι αν δεν έκαναν κάτι δραστικό και δεν βοηθούσαν ο ένας τον άλλο, θα έχαναν την αίσθηση μιας κοινής ταυτότητας, μιας ταυτότητας που έβαζε τον καθένα στην κοινότητά τους σε ισότιμη θέση, έτσι ήταν σε θέση να συνεργαστούν, επειδή όλοι είχαν τις ίδιες αξίες.
Αυτές οι κοινές αξίες μερικές φορές προέκυψαν μέσω μιας κοινής θρησκευτικής ή πολιτιστικής κληρονομιάς.
Η επιθυμία να δοθεί ορισμός σε αυτές τις αξίες οδήγησε συχνά στη δημιουργία αρχών λειτουργίας.
Για παράδειγμα, οι αρχές που ανέπτυξαν οι Πρωτοπόροι του Rochdale στην καταναλωτική συνεταιριστική ομάδα στην Αγγλία, έγιναν τελικά οι κατευθυντήριες αρχές για τους συνεταιρισμούς σε όλο τον κόσμο, που έχουν αυτές τις αξίες και αρχές, οι οποίες οδήγησαν στην δημιουργία εργαλείων και δομών για την εφαρμογή τους, επιτρέποντας στο συνολικό σύστημα που θα αναπτυχθεί κάθε φορά και θα εμφανιστεί ο συνεργατισμός, να ακολουθεί αυτό το πρότυπο.
Αξίες και αρχές, προσέγγιση από τη βάση προς τα πάνω που οδηγεί σε εργαλεία και συστήματα.
Μπορούμε επίσης να δούμε ότι οι δομές τις οποίες κατάφεραν να χτίσουν, δεν προήλθαν από ένα άκαμπτο σχεδιασμό ή σχεδιασμό ανθρώπων που θα τους ενδιέφερε να συμμορφωθούν σε κάποια προκαθορισμένη εξωτερική εμφάνιση, που δεν τους ένοιαζε το κτίσμα έμοιαζε με κομμουνιστικό ή καπιταλιστικό ή οποιοδήποτε άλλο είδος.
Εμφανίστηκαν σαν ένα οργανικό Kawaii (ιαπωνική αισθητική), προσαρμοζόταν και αυτο-διορθωνόταν κάθε φορά και έδειχναν προθυμία να αλλάξουν την θεωρία και την πρακτική συνεχώς, ενημερώνοντας ο ένας τον άλλο.
Λόγω αυτής της ευελιξίας δεν υπήρχαν δύο ομάδες, απόλυτα ίδιες, λειτουργούσαν όπως στην παραδοσιακή διάρθρωση των εταιρειών μετοχών, άλλες ήταν πιο κοινοτικές, ορισμένες εξελίχθηκαν σε πολύ οργανωμένα δίκτυα, άλλα σε χαλαρές Συνομοσπονδίες μικρών επιχειρήσεων.
Το δίδαγμα που πρέπει να μείνει είναι ότι ο συγκεκριμένος τρόπος που είναι οι επιχειρήσεις δεν είναι τόσο σημαντικός, όσο τα κίνητρα των ανθρώπων που συμμετέχουν σε αυτές.
Αντίθετα, η κοινωνία μας σήμερα τείνει να εφαρμόζει την προσέγγιση από πάνω προς τα κάτω, όλα πρέπει να κατηγοριοποιηθούν, και οι άνθρωποι να ευθυγραμμίζονται σε αυτούς τους -ισμούς.
Ό, τι και αν είναι αυτό που ταιριάζει καλύτερα, συζητάμε για διάφορα εργαλεία και ιδέες, σαν η εφαρμογή τέτοιων εργαλείων θα επιφέρει αυτόματα το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι αυτός ο τρόπος σκέψης είναι αποτέλεσμα της δικής μας καπιταλιστικής οικονομίας.
Ο διαχωρισμός της εργασίας και του κεφαλαίου είναι που μας οδηγεί να ξεχωρίσουμε τα πάντα και να δούμε τα οικονομικά ως κάτι έξω από εμάς.
Πρέπει να σκεφτόμαστε διαφορετικά και να παραμερίζουμε το δόγμα των συγκεκριμένων -ισμών.
Όταν πιστεύουμε και δουλεύουμε από πάνω προς τα κάτω, αναλαμβάνουμε παθητικά ένα ρόλο για μερικούς ανθρώπους.
Αυτό σημαίνει, ότι εξαρτόμαστε πάρα πολύ από τους πολιτικούς και την πολιτική διαδικασία, μπορεί να μας κάνει να αγνοήσουμε την ικανότητα που έχουμε να επιτύχουμε αποτελέσματα από μόνοι μας.
Μια άλλη επιλογή που οι άνθρωποι στρέφονται σε εμάς, όταν αισθάνονται αδύναμοι, είναι οι λαϊκές κινητοποιήσεις και οργανώσεις, οι προσπάθειές τους φαίνονται να είναι από κάτω προς τα πάνω, ωστόσο, στην πραγματικότητα είναι από πάνω προς τα κάτω και αυτό συμβαίνει επειδή ο σκοπός αυτού του είδους οργανωτικής δραστηριότητας είναι να αξιοποιήσει τη συλλογική δύναμη μιας ομάδας, να ξεπεράσει την καταπίεση και να επιφέρει αλλαγή σε συστημικό επίπεδο, όπως την πολιτική κατεύθυνση.
Αυτή η επιλογή μετατοπίζει την υπευθυνότητα από εμάς, την οποία μπορούμε να την ενδυναμώσουμε οι ίδιοι, όταν αναγνωρίζουμε τη δύναμη της επιλογής που έχουμε, για παράδειγμα η μετακίνηση στην χώρα για μια άλλη ζωή, ήταν σε κάποιο βαθμό εθελοντική, καθώς οι άνθρωποι μετακόμισαν στις πόλεις αφήνοντας την επιθυμία για ιδιοκτησία και όταν ως εργαζόμενοι ένοιωσαν την εκμετάλλευση, πολλοί από αυτούς κινητοποιήθηκαν εναντίον της καπιταλιστικής τάξης αλλά η εξουσία δεν προέρχεται από την καταπολέμηση μιας εξωτερικής καταπιεστικής δύναμης, προέρχεται από μέσα σου, μπορείς να κοιτάς μέσα σου και απλά να επιλέξεις να ζήσεις διαφορετικά.
Σήμερα, είναι πολλοί οι άνθρωποι που υποφέρουν από μια ποικιλία δύσκολων περιστάσεων.
Πάρα πολλοί από εμάς υποφέρουμε μεμονωμένα, πρέπει να ξεκινήσουμε το ταξίδι μας, ξεκινώντας από τα κάτω προς τα πάνω, δίνοντας μεγαλύτερη δύναμη στις αξίες και τις αρχές που θέλουμε. Όταν ένα άτομο κατανοήσει έναν νέο τρόπο να σκέφτεται και να λειτουργεί, μπορεί να βρει άλλα άτομα με παρόμοιες απόψεις και έτσι, μαζί μπορούν να επιλέξουν να ζήσουν τη ζωή τους με αυτόν τον τρόπο.
Όσο πιο συχνά και περισσότεροι άνθρωποι ενώνονται γύρω από κοινές αξίες και αρχές, τα σωστά εργαλεία και συστήματα, θα εμφανιστούν φυσικά (από μόνα τους).
Υποτιτλισμός στα ελληνικά Δίκτυο Κ.Α.Π.Α.
Facebook: https: //www.facebook.com/OwnershipEco …
Twitter: twitter.com/ownershipecon
Created by David Richins
Music:
Dvorak String Quartet No 12 in F Major, mvt III:
musopen.org/music/2130/antoni…
Mendelssohn, A Midsummer Night’s Dream: musopen.org/music/1310/felix-…
Ravel, Le Tombeau de Couperin: musopen.org/music/2692/mauric…
Ravel, Adagio from Piano Concerto in G: musopen.org/music/1967/mauric…
Prokofiev, Piano Sonata No. 7, mvt II: musopen.org/music/251/sergei-…
Dvorak String Quartet No 12 in F Major, mvt II:
musopen.org/music/2130/antoni…
