Δήλωση του Γενικού Διευθυντή της ΔΟΕ για τη Διεθνή Ημέρα Συνεταιρισμών – Σάββατο 4 Ιουλίου 2020 (Ελληνικοί Υπότιτλοι)
Η φετινή Διεθνής Ημέρα Συνεταιρισμών μου δίνει την ευκαιρία και είναι πολύ ευπρόσδεκτη να κάνω δύο πράγματα.
Πρώτον να υπογραμμίσω τους ισχυρούς και ιστορικούς δεσμούς που δεσμεύουν τη ΔΟΕ και το παγκόσμιο συνεταιριστικό κίνημα.
Πριν από 100 χρόνια από σήμερα, η ΔΟΕ ίδρυσε τη συνεταιριστική της μονάδα.
Ο πρώτος Γενικός Διευθυντής μας, ο Albert Thomas ήταν εξέχων συνεταιριστής.
Και μέχρι σήμερα η ΔΟΕ παραμένει το μόνο μέρος του συστήματος των Ηνωμένων Εθνών με ρητή εξουσιοδότησης για τους συνεταιρισμούς.
Λαμβάνουμε αυτήν την εξουσιοδότηση πολύ σοβαρά.
Αναφέρεται στη Διακήρυξη της Εκατονταετίας για το Μέλλον της Εργασίας που εγκρίθηκε από τη Διεθνή Διάσκεψη Εργασίας πέρυσι.
Είναι υψίστης σημασίας στις συνθήκες της κρίσης στην οποία η πανδημία του COVID-19 έχει βυθίσει τον κόσμο της εργασίας σήμερα.
Είμαστε τυχεροί που έχουμε την Διεθνής Συνεταιριστική Συμμαχία ως συνεργάτη μας στην προώθηση των συνεταιρισμών.
Θέλω να χαιρετήσω τη Συμμαχία και να την συγχαρώ για την 125η επέτειό της και είναι ένα μακρύ το ρεκόρ των επιτευγμάτων της, καθώς έχει κάνει πολλά για να προωθήσει τον σκοπό της κοινωνικής δικαιοσύνης.
Αυτό είναι το πλαίσιο για να υπογραμμίσω τη ζωτική σημασία του σημερινού θέματος: “Συνεταιρισμοί στη Δράση για το Κλίμα”.
Ένα από τα πράγματα που έκανε αυτή η πανδημία είναι να μας θυμίσει, απλά πόσο στενά συνδέεται ο κόσμος της εργασίας με την κλιματική αλλαγή, και επομένως και του κεντρικού ρόλου που πρέπει να διαδραματίσει για την καταπολέμησή του.
Είναι ακριβώς γιατί το συνεταιριστικό μοντέλο ευθυγραμμίζει τις βραχυπρόθεσμες δραστηριότητες με το μακροπρόθεσμο όραμα, που μπορεί να μας δώσει πολύτιμες γνώσεις για τον τρόπο αντιμετώπισης των παγκόσμιων κρίσεων, είτε πρόκειται για μια πανδημία είτε για την κλιματική αλλαγή.
Καθ ‘όλη τη διάρκεια της κρίσης του COVID-19 οι συνεταιρισμοί παραγωγών και καταναλωτών ήταν καθοριστικοί για τη διατήρηση των αλυσίδων εφοδιασμού βασικών αγαθών και υπηρεσιών στρεφόμενοι στις κοινότητές τους και “επαναπροσδιορίζοντας” τις οικονομίες.
Οι χρηματοοικονομικοί συνεταιρισμοί έχουν δημιουργήσει ταμεία αλληλεγγύης για την υποστήριξη των επηρεαζόμενων επιχειρήσεων και των ευάλωτων πληθυσμών.
Οι βιομηχανικοί, εργατικοί και κοινωνικοί συνεταιρισμοί έχουν μετατρέψει τα προϊόντα και τις υπηρεσίες τους για να καλύψουν την επείγουσα τοπική ζήτηση προστατευτικού (υγειονομικού) εξοπλισμού, τροφίμων, προμηθειών και κοινωνικής μέριμνας.
Αυτή η “τοπική προσέγγιση” βασιζόμενη σε πόρους δεν υποστηρίζει μόνο τις κοινότητες σε περιόδους κρίσης, αλλά συμβάλλει επίσης στην προσαρμογή και τον μετριασμό της κλιματικής αλλαγής.
Αυτό είναι προφανές όταν οι συνεταιρισμοί προσφέρουν αμοιβαία προϊόντα ασφάλισης καλλιεργειών για τη στήριξη των αγροτών τοπικά, όταν οι γεωργικοί συνεταιρισμοί υποστηρίζουν τη διαφοροποίηση των καλλιεργειών (πολυκαλλιέργεια) ως μέσο ανθεκτικότητας στην ξηρασία, ή όταν διαχειρίζονται εγγειοβελτιωτικά έργα για τη διατήρηση πολύτιμων φυσικών πόρων.
Μια νέα γενιά συνεταιρισμών ηγείται της μετάβασης σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας που ανήκουν στην κοινότητα, με την αξιοποίηση της αιολικής και ηλιακής ενέργειας καθώς και των βιοαέριων.
Έτσι, οι συνεταιρισμοί και άλλα μοντέλα κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας, πρέπει να αποτελούν αναπόσπαστο μέρος των λύσεων που οραματιζόμαστε καθώς αντιμετωπίζουμε τεράστιες προκλήσεις ώστε να οικοδομήσουμε και πάλι καλύτερα.
Αν θέλουμε να οικοδομήσουμε ένα ανθρωποκεντρικό μέλλον της εργασίας, πιο δίκαιο και πιο πράσινο, ένα (μέλλον) που να εξυπηρετεί μαζί τους ανθρώπους και τον πλανήτη, αν είμαστε πραγματικά αφοσιωμένοι στην πραγματοποίηση της Ατζέντας του ΟΗΕ για το 2030 για την Βιώσιμη Ανάπτυξη, τότε πρέπει να είμαστε σίγουροι ότι οι συνεταιρισμοί θα συνεχίσουν να είναι οι κρίσιμοι πρωταγωνιστές όπως ήταν πάντα.
