Για τον ουτοπικό κοινοτισμό του σήμερα και του χθες…
Της Ουτοπίας εραστές απατημένοι
και του ανέφικτου για πάντα θαυμαστές,
μοναχικοί μα και σεμνοί , ευλογημένοι,
λαξεύουν ψάχνοντας το αύριο και το χθες.
Των ιδεών και της σοφίας πάντα φίλοι,
παιδιά της τέχνης και του λόγου ποιητές,
κρατούν στο κόρφο αναμμένο το καντήλι,
των οραμάτων, των ψυχών μας γητευτές.
Ψυχές ανόθευτες και άδολες καρδίες,
της συνοικίας των καημών και των ονείρων,
της εξουσίας σταυρωμένοι αρνητές,
μα κληρονόμοι των γραφών και των παπύρων.
Της Ουτοπίας εραστές απατημένοι
και του ανέφικτου για πάντα θαυμαστές,
με ενσυναίσθηση κι ελπίδες φορτωμένοι,
ποτίζουν βάλσαμο τις μέλλουσες γενιές.
Ψυχές ανόθευτες και άδολες καρδίες,
της συνοικίας των καημών και των ονείρων,
της εξουσίας σταυρωμένοι αρνητές,
μα κληρονόμοι των γραφών και των παπύρων.
Αφιερωμένο στους Πρωτοπόρους τους συνεργατισμού.
Γράφτηκε από τον Δημήτρη Παπαδημητρίου του Γεωργίου το έτος 2008
