1η & 2η Συνεταιριστική Δεκαετία

2ο Στρατηγικό Σχέδιο της ICA 2020-2030

Μια Ανθρωποκεντρική Πορεία για μια Δεύτερη Συνεταιριστική Δεκαετία (2020-2030)

Στη Γενική Συνέλευση της ICA το 2017 στην Κουάλα Λουμπούρ, δόθηκε η ακόλουθη εντολή στο νεοεκλεγμένο Διοικητικό Συμβούλιο:

Αναθεώρηση της συνολικής στρατηγικής που εκφράζεται στο Σχέδιο για μια Συνεταιριστική Δεκαετία 2011-2020, με προοπτική το 2030, με βάση το σχέδιο δράσης, τον οδηγό της πολιτικής, και το έργο του Leadership Circle, του Co-operative Roundtable και της Επιτροπή Blue Ribbon για το Συνεταιριστικό Κεφάλαιο, ανάλογα με την περίπτωση, σε στενή συνεργασία με τις περιφέρειες και τους τομείς της Συμμαχίας και σε συνεννόηση με όλα τα ενταγμένα στην Συμμαχία μέλη, με στόχο μια πρόταση ενός νέου, ανθρωποκεντρικού δρόμου για την παγκοσμιοποίηση μέσω της αυξανόμενης σημασίας που δίνεται στην συνεταιριστική δράση, και από τα όργανα της Συμμαχίας που ενισχύουν τη συνδυασμένη δράση τους στην υπηρεσία των συνεταιρισμών και των εθνικών τους δομών.

Αυτό το έγγραφο έχει συζητηθεί και εγκριθεί από τη Γενική Συνέλευση της ICA στο Κιγκάλι στις 17 Οκτωβρίου 2019. Αποσκοπεί στην τόνωση των ανταλλαγών μεταξύ των μελών της ICA. Μόλις εγκριθεί το περιεχόμενο, η διαδικασία θα ολοκληρωθεί με την παρουσίαση του οριστικοποιημένου εγγράφου στο Συνέδριο στη Σεούλ το 2020.

Οι ακόλουθες σελίδες εξετάζουν διαδοχικά:

Συνέχεια

Η Συνεταιριστική Δεκαετία (2012-2020)

είναι ένα αναπτυξιακό σχέδιο το οποίο στηρίζεται στα επιτεύγματα του Διεθνούς Έτους Συνεταιρισμών (2011-2012).

Σηματοδοτεί την έναρξη μιας παγκόσμιας εκστρατείας ώστε να περάσει το συνεταιριστικό μοντέλο επιχειρηματικής δραστηριότητας σε ένα νέο επίπεδο.

Μέχρι το 2020, ο στόχος είναι η συνεταιριστική μορφή επιχειρηματικότητας να έχει γίνει:

· Η ταχύτερα αναπτυσσόμενη μορφή επιχειρηματικότητας.

· Το μοντέλο που θα προτιμάται από τους ανθρώπους.

· Το μοντέλο το οποίο θα απολαμβάνει μια αναγνωρισμένη και ηγετική θέση στην οικονομική, κοινωνική και περιβαλλοντική βιωσιμότητα.

Η Συνεταιριστική δεκαετία βρίσκεται εντός ενός πλαισίου πολλών παγκοσμίων κρίσιμων τάσεων:

· Της υποβάθμισης του περιβάλλοντος και της εξάντλησης των πόρων.

· Ενός ασταθούς χρηματοοικονομικού τομέα και μιας αύξησης της εισοδηματικής ανισότητας.

· Ενός αυξανόμενου παγκόσμιου κενού διακυβέρνησης.

· Μιας νέας γενιάς η οποία, κατά τα φαινόμενα, εμφανίζεται ως λιγότερο προνομιούχα.

Το σημείο εκκίνησης, της στρατηγικής για ένα παγκόσμιο συνεταιριστικό μέλλον, είναι μια ισχυρή αξίωση, την οποία οι συνεταιρισμοί γνωστοποιούν στον κόσμο: Ότι διαθέτουν ένα μοντέλο επιχειρηματικής δραστηριότητας το οποίο είναι καλύτερο από αυτό που σήμερα αποτυγχάνει.

· Οι συνεταιρισμοί είναι καλύτεροι, επειδή προσφέρουν στα άτομα τη δυνατότητα συμμετοχής στην ιδιοκτησία, η οποία τους καθιστά εγγενώς πιο ελκυστικούς, πιο παραγωγικούς, πιο ωφέλιμους και πιο άμεσα σχετιζόμενους με τον σύγχρονο κόσμο.

· Οι συνεταιρισμοί είναι καλύτεροι, επειδή το επιχειρηματικό μοντέλο τους δημιουργεί μεγαλύτερη οικονομική, κοινωνική και περιβαλλοντική βιωσιμότητα.

Το γενικό πρόταγμα για την ICA, τα μέλη της και το ευρύτερο συνεταιριστικό κίνημα, με βάση το αναπτυξιακό σχέδιο, είναι:

1. Η αύξηση της ένταξης και της συμμετοχής στην διακυβέρνηση νέων μελών.

2. Η αναγνώριση των συνεταιρισμών ως: «Οικοδόμοι Βιωσιμότητας».

3. Η δημιουργία και η προώθηση του συνεταιριστικού μηνύματος και η διασφάλιση της συνεταιριστικής ταυτότητας.

4. Η εξασφάλιση του κατάλληλου νομικού πλαισίου για τη συνεταιριστική ανάπτυξη.

5. Η εξασφάλιση αξιόπιστου συνεταιριστικού κεφαλαίου, με ταυτόχρονη διασφάλιση του ελέγχου από τα μέλη.

Οι προκλήσεις αυτές εμπίπτουν σε ένα πλαίσιο κοινωνικής αλλαγής:

· Η αυξανόμενη ανάδυση μιας μεσαίας τάξης, η οποία διασυνδέεται μέσω ενός πλέγματος χιλιάδων δικτύων. Ως αποτέλεσμα αυτού, οι πολίτες θα επιθυμούν να έχουν μεγαλύτερο λόγο για το μέλλον τους, από τις προηγούμενες γενιές.

· Η αυξανόμενη συνειδητοποίηση ότι οι διεκδικήσεις και οι ανησυχίες των ανθρώπων σε πολλές και διαφορετικές χώρες συγκλίνουν, έχοντας κοινές φιλοδοξίες και κοινά προβλήματα. Η διαπίστωση αυτή θα βρεθεί σε έντονη αντιπαραβολή με την ικανότητα των κυβερνήσεων να παρέχουν δημόσια αγαθά και ιδιαίτερα εκείνα που σχετίζονται με τη βελτίωση της ποιότητας της ζωής, με αποτέλεσμα να εμφανιστεί ένα κενό προσδοκιών.

· Η αυξημένη πίεση της κοινωνίας των πολιτών για άμεση συμμετοχή στον πολιτικό στίβο. Η μεγαλύτερη συμμετοχή και γνώση, σε συνδυασμό με το αυξανόμενο κενό προσδοκιών, μπορεί να οδηγήσει σε εντάσεις, εξεγέρσεις και συγκρούσεις. Το κίνημα της νεολαίας του 2011 – από τις τάξεις του οποίου είναι πιθανόν να προκύψουν πολλά μέλη της ελίτ της εξουσίας μέχρι το 2030 – έχει επίγνωση των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η αντιπροσωπευτική δημοκρατία.

       Συνέχεια